OVERVLOED 2032 / OVERFLOW 2032
Humans have a complex relationship to change. Inevitable change is often evaded, denied, and suppressed. Meanwhile, nature has its own agenda. Everything changes every season. Most species: seaweeds, sea grasses, rabbits, the bee, move along. Not man, who tries with all his might to swallow the waves of change before they engulf everyday life. Technology has made it possible to glorify this skill. Under the guise of “progress” we have become increasingly sophisticated at controlling nature and manipulating the flow of change. Meanwhile, sea levels rise. Will a Province below sea level: Zeeland, flood? Unlike before, this threat is no longer abstract and far ahead. This threat is a real risk to those who own land in Zeeland. The question is, can we feel our way through the natural changes and renew our concept of land ownership and property? And what could this look like? In the OVERVLOED 2032 project we delved into these questions and a vision of land ownership in 2032 was created. Bringing algae farming not only on land, but on the body. Creating a reciprocal and regenerative vision for how we grow our food in the future, sustaining life from the overflow of our reconnection to our souls, our bodies, and the natural world.
Exhibited at Nieuwspoort, The Hague, 20 oktober 2022.
Sea Ceremony
A ceremony to shapeshift into algae to inform the future of land ownership and algae farming holistically.
Asking:
- What would algae and the ocean want for our shared future?
- How could we farm and harvest algae in a way that is not extractive to the ecosystems like it is now, but reciprocal and regenerative?
- How could we prepare our taste buds for a new wave of food culture, algae as the new fungi anyone?
- How can we borrow some of the services of algae like photosynthesis and use it in the benefit of all beings?
- What can we learn from indigenous approaches to farming and partnering with the land?
Er is storm op komst.
De zee bloed, over op het land.
Wat als wij vergaan in de vloed?
Het land wat ons heeft bevredigd.
Wat als wij dat terug aan de zee hebben te geven?
De impuls is - zelfverdediging.
Dijken verzwaren. Kennis vergaren. Uitstel aanvragen.
Maar ik kijk mijn eigen uitsterven in de ogen aan.
Straks, ben ik weer oceaan.
Mijn bloed vermengt zich met water.
Dat maakt mij eindeloos, en eindeloos zal ik zijn.
Ik verdrink nu in dit inzicht dat ik zinken zal, en jij met mij.
Ik geef mij over aan de wind. Verzwelg me in je roerselen.
Je nam mijn lijf en toch ben ik hier. Ik werd het oog van de storm. Het was slechts een kleine dood. In het water waar ik in verdronk vond ik licht, groen en slijmerig. Jij gaf mij adem.
Waar ik stierf, kwamen wij samen.
Wieren, wapperende wieren.
Jij bent dat wat ik werd: eindeloos, amorf, zonder vorm en vrij.
Overvloedig, dat ben jij.
Ik leer van jou. Jij leert van mij.
Ik adem jou in en jij… ademt mij uit.
Deel met me waar ik mezelf nog verberg.
Welke geheimen help jij mij te onthullen?
Ik droeg maskers, om mijn angsten te verhullen.
De storm sloeg ze af, hoekig en lomp als ze waren.
Te hard. Jij lacht, het kan ook zacht…
Het kan vloeiend, stromend, vol.
Het kan sappig, zonder agenda, zonder doel.
Drink je nu met mij?
Van de zoete sappen die de kleine dood mij brachten.
Een toekomst samen, zee op aarde?
De alg, mijn moeder, overvloed.
Het is niet makkelijk, maar wel nodig.
Hoop, ligt in een onverwachte hoek.
Van de zoete sappen die de kleine dood mij brachten.
Een toekomst samen, zee op aarde?
De alg, mijn moeder, overvloed.
Het is niet makkelijk, maar wel nodig.
Hoop, ligt in een onverwachte hoek.
Directed, Written and Produced by
LISANNE BUIK
Biomaterial Design
BELA ROFE
LISANNE BUIK
Biomaterial Design
BELA ROFE
3D Design (coming soon)
GHAZALEH SALEH
Photography
ANNE SARAH DIJKHORST
GHAZALEH SALEH
Photography
ANNE SARAH DIJKHORST
Commissioned by
